ölmek istemek

fazla sağlıklı veya sağlıksız olmaktan kaynaklı bir yanılsama. acıya dair çok şey bildiğini sanan asalakların kendilerini kandırma yöntemidir bu. askerdeyken nöbet tuttuğum geceler intihar eden tüm insanlar geçerdi karşımdan. g-3'ümün emniyetini açıp da çenemin altına yerleştirdiğim gecelerde. kendimi öldürmemek için kendime yalvardığım karanlık, soğuk ve yalnız gecelerde. "ah ulan!!" derdim, "keşke her biri geçse şu hat yolundan. ikazlarıma uymayıp da bana ateş etseler, ben de üzerimdeki 7,62 mm'lik yüz kurşunu doldursam ağızlarına. ve gerçek acının ne olduğunu göstersem." olmazdı ama. soğuk yüzünden ellerime geçirdiğim 2 çift eldiven sigaramı bile tutmazdı. g-3'ün demiri yapışırdı kamuflajıma. ve yağmur yağardı. yanaklarım çürürdü. ben ise, varlıklarından iğrendiğim insanlar zarar görmesin diye bir sınır karakolunun en ücra nöbet sektöründe nöbet tutardım. önümde yüzlerce gün vardı. bitmesi ve gitmesi imkansız anlar. sanki orada dünyaya getirilip orada büyümüş ve orada unutulmuştum. sivildeki can yanmalarım, acılarım, intihar düşüncelerim... hepsi ama hepsi ilgi çekmek için çabalayan bir gerizekalının sitemiymiş gibi gelirdi. iyice iğrenirdim kendimden. dört saatte içtiğim 1 paket sigara midemi bulandırır, kusardım. botlarımda kusmuklar olurdu. içimde karanlık. yüzümde soğuk. hep kalbim ağrırdı. ağlamak istediğim zamanlar, yasak olmasına karşın, termal kulenin üstüne çıkıp ağlardım. hem de ne ağlamak. yanaklarımda donardı gözyaşlarım. canım acırdı. o anlarda ölmeyi ister miydim? asla. şahidim tanrı. sadece yaşamadığım ve yaşayamadığım hayatımdan utanırdım. tutkusuzluğumdan. tutsuzluğumdan. hepsi ama hepsi boş gelirdi. seve seve olmasa da sike sike geçecekti zaman. ve geçti. şimdi istanbul'un en güzel yerlerinden birisinde sol elimin parmakları arasındaki sigaramın külü klavyeme düşmesin diye çabalayarak bunları yazarken ölmeyi isteyen sağlıklı insanlara küfrediyorum kendimce; "cinsiyetiniz ne olursa olsun, hepinizin amına koyayım." kül de klavyeme düştü. sizi sizden daha ciddiye aldığım için bana üç harf ve bir hayat borçlusunuz.

mantıklı düşünen bireyin istemediği şeydir. ölmeyi istiyorum diyip intihar etmeyen şov peşindedir.

neyi istediğine dikkat etmek lazım votka vişne istemiyorsun sonuçta

5 yaşındaki kuzenim tuvalete girince çok üşüdüğü için "ben artık böyle bir hayatta yaşamak istemiyorum,ölmek istiyorum."diyor asdfghjklşi edit:bence geçerli bir sebep.

her dakika ölüme duyduğum istek biraz daha artıyor, ama korkuyorum ölmekten. bunaldım artık, yalnız kalmak istiyorum.

şu an anlık ama genelde genel

ben neden ölmek isteyeyim ya beni bunu isteyecek raddeye getiren ölmek istesin

yıprandık aga. ölmekten iyidir dediler biz de yıprandık, ne yapalım?

ben ölmek değil de şöyle puff diye tamamen yok olmak istiyorum bazen sanki hiç var olmamış gibi

bi sevemediniz şu hayatı be. dünyaya bir kere geliyorum lan ben. bokunu çıkarmadan da ölmeyeceğim.

"bana fikrimi sormadan, beni var eden bu doğayı ve tanrıyı yok edemediğim için sadece kendimi yok ediyorum." (bkz: nilgün marmara)

bazen öldüğünü düşünmek bile çok rahatlatıcı geliyor sanki o zaman herşey düzelcekmiş gibi herkes rahatlıcakmış gibi

ölmesi gereken o kadar orospu çocuğu varken ben neden ölmek isteyeyim diye düşünüyorum.bu sebeple istemiyorum velhasıl kelam istemeyin arkadaşlar. hele orospu çocukları yüzünden ise bu istek hiç istemeyin

sabaha kadar ben de istiyodum taa ki cenazeye gidene kadar. demesi çok kolay değil mi? neyinize güveniyosunuz ki ölmek istiyosunuz? bizimki de dert mi? insanlar bizim korktuğumuz şeyleri yaşıyo ve hayattalar hala bi daha düşünün derim

babamı kaybettiğimde baya ciddi bir şekilde istemiştim yani intihar gibi de değildi benimde alacak nefesim kalmasın diye sağlam bekledim lakin hala yaşıyoruz..

genellikle yakınların ölümlerinden sonra meydana gelen ruhsal boşluktan ötürü kaynaklanan psikolojik problemdir.

niye? bu soruya verilecek hiçbir cevabı kabul etmiyorum.eğer sen ölmek istiyorum dediğin anda bile yaşıyosan bunun bir sebebi vardır.aldığınız her nefes için şükredin.

ölmeyi bayılmak mı sanıyorsunuz siz? (bkz: dur biraz da şuraya öleyim)

canımın son damlasına kadar yandığını hissettigim andı

annemi kaybettiğimde yaşamıstım. 8 ay önce yani. gerçi şimdide oluyor arada sırada. hatta itiraf edeyim mi içimde azcık allah korkusu olmasa bu düşüncemi gerçekleştiririm. iyi ki doğruyu gösteren bi kitabimiz "kur'an-ı kerim" var

yaaavvv niye bu başlık durmadan önüme geliyo illa istiyim mi yani zorlama :b shdsjjcskal. :b

çaresizliktir o yalnızlıktır.

son bir kaç yıldır istediğim bir şey ama sadece istiyorum.bir icraat yok yani,böyle yok olup gitmek her şeyi ardında bırakmak güzel olsa gerek. ölüme platoniğim,hayata küskün. ama ölmeyi isteyipte ölememek zor. (bkz: ölmeyi istemek ölmekten daha zor)

çok geliyo bu istek ya herseydeb kurtulucaksin oteki tarafi da var illaki ama bu dunya yasanilacak.gibi degil be

sevdiklerinizi kaybedince daha çok istiyorsunuz bunu

istesende istemesende ölcen krds ne zorluyon

bazen gayet ciddiye alınması bazen de televole çevirmek için dışarıya vurulur bu. ikisini ayırt ettiğiniz sürece mantıklı insanlar olarak doğru şeyi yapabilirsiniz.net

her sabah uyandığımda yine mi olmadı diye ağladığım olaydır

böyle ara ara geliyor, dışardan bakan herkesin imrendiği bir hayatım var ama ben içerde yaşamak istemiyorum. içimden bu isteği atamıyorum

bu yaz 2 kere ölmeye çalıştım 2 sindede kendimi boğamadım sözlük birinde cişim geldi diğerinde olmadı ha aslında arkamda kimsenin olmayacağını bilsem direk ölürüm o ayri konu da arkadakiler var

bir ara çok istedim ama bütün kötü olaylara rağmen yaşamayı ve güçlü olmayı seçtim.

ya şimdi şöyle bi durum var her insan ister, neden istemesin ki ? şöyle sorabiliriz soruyu ; gerçekten yaşamak için tatmin edici sebepler sunabilir miyiz? eğer sunabilirsek ölmek istemek saçmadır. he bana göre şuan gerçekten yaşamak için tatmin edici sebepler yok. aile, sevdiklerin, seni sevenler gibi klişe şeyler - ya aslında klişe değil ama ne biliyim mantıksız- bana geçerli gelmiyo yaşamak için yani. sonuç olarak yaşama tutunmak için hedef, bi amaç, bi mantık olmalı. bunun dışında ölmek istemek hiç de mantıksız değil eğer düşünürsek. karşı fikirleri beklerim.. he bir de ölmek istemek ile intihar etmek arasında dağlar kadar fark var. intihar etmek direk sebep sunmadan da olabilir. ama ölmek istemek olunca konu, artık yaşamak istemediğin ama kendi canını almak gibi bir saçmalık da yapmak istememendir. yaşam sürenin kısa olmasını temenni edersin kısaca. doğal sebeplerden, kısa bir süre içinde ölüp huzur dolarım diye düşündürür.

artık bazı şeylerin farkına varmaktır. sonuçta ölüm kolay bir merci değil ve ölmek istemek hayattan bezmişliğin, yorulmuşluğun simgesidir.

ben de ölmek istemiştim bir dönem. ölürsem günah da işlememiş olduğumdan(annem günahsız oldugumu söylerdi o yaşlarda hep) allah'ı görebilirim diyordum. güzel zamanlardı... 7 8 yaşında falandim ışte :))

Çoğu gençte hayattan bıkmıştır var. Ben de onlardan biriyim. Evet kendimiz için yaşamalıyız ama yaşanmıyor ki. Oku oku bitmiyor bitse iş yok , iş olsa para yetmiyor. Ailenle anlasamıyosun. Adam akıllı dostun yok. Seni seven biri yok. Ulen .ülkesinde bi hobi bile yapamıyorsun. Fırça aldım bi tane küçük 20t yazık ya. İnsanlar bencil duyarsız. Ölmemek sağlıksa sağlığımız yerinde bi. Nankör olmak istemiyorum Allah'ım. İnancım olmasa simdiye çoktan ölmüştüm

ölmek istemiyorum ama yaşamak da istemiyorum. bana ilişmesinler, kendi kendime var olayım.

Ahahahahha ben de istemiştim ama şöyle , yorgana sarılıp mı atlasam falan demiştim ünideyken ... Lan ölmek istiyorsun sen , yorgana sarılıp atlamak ne , aptal 😂 Sonuç : canım tatlı çıktı , yapmadım öyle şeyler , iyi ki de yapmamışım. Hayat her şeye rapmen güzel ❤️

Hayatın getirdiği birçok zorlukla mücadele ederken asıl yaşanılması gerekenleri kaçırıyor insan ve isyan aşamasına geldiği noktalar oluyor ki bu noktada ölmeyi istediği oluyor ancak herşeye rağmen hayatın yaşamaya değer olduğunu düşünüyorum çünkü bu hak elinize yalnızca bir kez veriliyor

1.5 yıldır depresyondayım aklımdan çıkmayan istek.

şakayla karışık; "ben intihar etmeyi hiç düşünmedim, şayet başıma bir şey gelirse intihar süsü verilmiştir, yapanı bulun" diyen bir arkadaşım vardı ne kadar espride olsa, bu cümleyi dünyanın en heves edilesi sağlıklı olma biçimlerinden biri olarak görüyorum. çünkü geçirdiğim son 3 sene göz önüne alınırsa, gelecek zaman için hiçbir zaman böyle bir şeyin garantisini veremeyeceğim. özür dilerim kendimden.

Varolmakla ilgili problemler yaşamak ama yok olmayı göze alamamak. Çünkü yok olmaktan korkmaya meyilli arızalı bir (insan olmak) yapıda yaratılmış olmak. Varoluş amacını ararken varlığınla mutlu olamamak ancak vazgeçmeyi de bilmemek. Kısaca hayat varoluşsal sancıların tekmelediği ilkel vücutlarda didinip durmak.

Çok önceleri aklımın bir köşesinde bulunan bir düşünceyken şuan öyle düşünmüyorum. Bir huyum vardır arkadaşlar hiçbir filmi ve ya diziyi yarım bırakamam bitene kadar çok sıkılsam bile izler sonunu beklerim.Ben bu hayatın, hayatımın sonu nasıl olacak çok merak ediyorum ve yarıda bırakmak istemiyorum.

çoğu kişinin aksine bunu ergenlik olarak görmüyorum, hayat herkese aynı şekilde gelmiyor. herkes yaşamayı sevmiyor ve yarınlara umutla bakmıyor. keşke öyle olsa ama değil

Marmariste canlı yayında alevlerin içinden çıkarılan Ziya amcanın isteği. Link “Benim evlat gözüyle baktığım ağaçlarım gitti, ben de ölseydim onlar gibi.” Bu çaresizlik mahvediyor insanı, bu ince ruhlu merhamet timsali insanların göz yaşlarında boğuluyoruz.

Ölmek istemiyorum aksine yaşım ilerledikçe ve annem babam yaşlandıklarını gördükçe bu düşünce beni daha da ürkütüyor.Keşke ölüm böyle bir şey olmasa.

Ara ara gelen istek hadi diyelim öldük sonra nolcak abii öldük bitti tamam mı yani bu mu olay.

Hayatımı çok güzel bi seviyeye taşıdım aslında. Ama bazen otururken kafamda böyle senaryolar kuruyorum. Her ne kadar mutlu görünsek de kendimize bile ifade edemediğimiz şeyler var.

Ölsem de olur ölmesem de. Bir fark yok zaten

her şeyin ama her şeyin anlamsız olduğunu hissettiğin an istenir. yaşamda seni var edecek konsantreye ait motivasyon kalmaz. bitmemesi büyük acılar hissettirir. kaybedecek şeyi olanlar bu istekten çoğunlukla uzaktır. ölümü istemeyi, hiç istemeyen birisi asla anlayamaz.